正文
陆游《白云亭》原文及翻译
陆游原文: 舟中望石门关,仅通一人行,天下至险也。晚泊巴东县。江山雄丽,大胜秭归。但井邑极于萧条,邑中才百余户皆茅茨了无片瓦。谒寇莱公祠堂,登秋风亭,下临江山。是日重阴微雪,天气飂飃。复观亭名,使人怅然,始有流落天涯之叹。 遂登双柏堂、白云亭。堂下旧有莱公所植柏,今已槁死。然南山重复,秀丽可爱。白云亭则天下幽奇绝境,群山环拥,层出间见,古木森然,往往二三百年物。栏外双瀑泻石涧中,跳珠溅玉,冷入人骨。其下是为慈溪,奔流与江会。予自吴入楚,行五千余里,过十五州,亭榭之胜,无如白云者。巴东了无一事,为令者可以寝饭于亭中,其乐无涯。而阙令,动辄二三年无肯补者,何哉?(选自陆游《入蜀记》,有删改)【注释】①