余喝茶有年,虽未通理博文,然日与三五好友相聚,或泡或品或闲语时评,悠然自得,亦不胜乐者也。一日,茶友曰:“茶者,七泡而竭。”一友随对曰:“情者,七年乃痒。”众友哂之。 忽发联想:爱情一事和泡茶一道又类似也欤? 初泡之时,香茗或簇或片,悚悚然跃跃然卧于皿中,想来必也为期待与幻想梦,渴望燃情一番。沸水一下,香气沛然激发,虽略有青涩然高下之质盖亦显露,恰如热恋中人乍入围城境中。 再泡,则杂驳之气荡然。颤颤兮娇躯微展、嘤嘤兮吸露吐珠,宛转间水乳交融、燕尔之境羡矣。其时,汤色莹莹,清香袅袅,捧盏不忍遽啜。观之、闻之、品之、赞之,合众人之美誉,谓神仙之眷属。 三、四泡既至,则身热茶舒,色满香浓,怡怡然浑为一体。茶如贵妃新浴足睡,丰腴温润;人如曹公观海东临,志得意满。美妇娇儿、锦衣华屋,不禁叹曰:夫复何求哉! 然“水满自溢,月盈乃亏”。时至五、六泡来,于茶者则底货尽出,黯然失色,残香断绕、杂味随生;于爱情事,则卿卿我我之语少闻,厉言龃龉之声常听。唏,“七年之痒”“七泡乃竭”相似矣。 之于此,以茶道论情事者或有类似。 然则此一说其真耶假耶?深而思之,余随释然。其不胜谬矣!君不见草庐沽酒之文君相如乎?破镜重圆之乐昌德言乎?盖因吾辈未解茶情之真谛耳。 夫爱情者,人之至性也。上昭天地之慈惠,下续人脉之延绵,宜应惜之勉之。琴瑟相和以酬跋涉追求之苦,白首偕老不负宿命姻缘之约定。若夫耽于声色交感而轻取舍则入下乘矣。茶事者,逸情养性也,不在一时一境,一泡一饮,而于冲泡饮品之间体悟命运之际遇,涤除内心之尘劳,以达明心见性之根本。夫果如此,则湛湛然。 所谓痒者竭者,非为茶情二事,而在人心者也。
正文
铜仁市茶叶行业协会
“茶事”与“茶情”2020-11-05